Suç ve Ceza - Kitap İncelemesi

 Suç ve Ceza, Rus yazar Fyodor Dostoyevski'nin romanıdır. Dostoyevski'nin Sibirya'daki 5 yıllık sürgünden dönüşünün ardından yazdığı romanların ikincisidir.

• Suç ve Ceza

Bu roman Dostoyevski`nin en sevdiğim kitaplarından birisidir.Suç ve Ceza St.Petersburg'un kenar mahallelerinde yaşayan son derece fakir bir eski hukuk öğrencisi olan Raskolnikov'un geleneksel ahlaki yasaların ötesinde olduğunu hayal ettiği için acımasız bir çifte cinayet işleyen hikayesini konu alıyor. 

Raskolnikov vicdanının artan sesi tarafından avlanır ve kendi suçluluğunun ilmeğinin boynuna sıkışarak onu deliliğe yaklaştırdığını görür. 

Peki ya kimdir bu Raskolnikov ?

Raskolnikov

Raskolnikov, neredeyse sadece onun bakış açısından anlatılan romanın kahramanıdır. Adı, en temel karakter özelliğini, yani insan toplumundan yabancılaşmayı temsil eden, "bölünmüş" anlamına gelen Rusça raskolnik kelimesinden türemiştir. 

Gururu ve entellektüalizmi, yalnızca türü sürdürmeye uygun olduğu için diğerlerini hor görmesine neden oluyor. Aksine, daha yüksek amaçlar için ahlaki standartları ihlal edebilecek elit bir grubun parçası olduğuna inanıyor. 

St. Petersburg'da geçen Suç ve Ceza 'nın ana konusu, kahraman Raskolnikov tarafından işlenen bir cinayet etrafında dönüyor. Eyleminin yarattığı dehşet ve suçluluk duygusundan duyduğu zihinsel ıstırabı ve yakalanmaktan duyduğu dehşet hikayeye hakimdir.

 Raskolnikov, zihni hayattaki baskıcı durumuyla delilik noktasına kadar aşırı gerilmiş eski bir hukuk öğrencisidir. 

Yani cinayet işlendiğinde, sebep soymakmış gibi görünüyor; ancak daha sonraki eylemleri bu inançla büyük ölçüde çelişiyor ve onu iğrenç suçu işlemeye gerçekten neyin ittiği açık değil. Ancak Raskolnikov'un radikal sosyalist “ortak yarar için öldürme” fikrine inandığına dair burada ve orada bir ipucu var.

Raskolnikov, ahlak hakkında tuhaf fikirleri olan gururlu ve egoist bir adam olarak nitelendirilir. Kurbanın değersiz biri olduğunu söyleyerek cinayeti işlediği için kendisini haklı çıkarır, ancak aynı zamanda suçluluk duygusuyla yüklenir. Çelişkili fikirleri ona sürekli işkence ediyor. 

Yazarın suçlu zihnine nasıl nüfuz etmesi şaşırtıcı; Raskolnikov'un planlama sırasında, cinayeti işlerken ve ardından suç işlenirken yaşadığı işkence, o kadar doğru bir şekilde tasvir edilir ki, işlediği günah için onu affetmek mümkün olmasa da, üzülmemek zordur. Bu kadar işkence görmüş bir zihinde sergilenen kurnazlık miktarı da şaşırtıcıdır. Tüm acılarına rağmen Raskolnikov, suçunu gizlemek ve polisten kaçmak konusunda çok zekice bir oyun oynuyor.

Suç ve Ceza romanında hikaye ve karakterlerin hepsi Raskolinikov etrafında dönüyor; bu destekleyici karakterler, Rus toplumunun farklı mezheplerinden seçilmiştir. Bu yardımcı karakterlerin psikolojik tasviri sizi zihinlerine taşır ve onların içinde yaşamanızı sağlar, böylece onların her eylemi okunmaz, hissedilir. 

Karakter seçiminden keyif aldım; farklılıkları hikayeye renk ve kontrast kattı. Raskolnikov'un sadık kız kardeşi Avdoyta'yı, gerçek ve sadık dostu Razhumikhin'i ve ona kurtuluş yolunu gösteren kurtarıcısı Sofya'yı sevdim.

Ana olay örgüsüyle iç içe geçmiş birkaç alt nokta var. Onlar aracılığıyla Dostoyevski, toplumsal koşullar ve kadınların çektiği acılar konusunu gündeme getiriyor. Kadınların konumu ve çektiği acılar hakkındaki hassas ve şefkatli açıklaması yürek parçalayıcıdır. Onların ıstırabı, acıları o sayfalarda o kadar doğru yazılmış ki, okurken karakterleri gerçekten hissete biliyordum. 

Sofya karakteri en çok hissettiğim kişidir belki de Suç ve Ceza romanında. Sarhoş babası iyi bir işte kalamadığı için ailesini geçindirmek için fahişeliğe zorlanır. Sonra Katerina İvanovna'nın tüketimden dolayı acı çekmesi, bu arada çocuklarına bakmaya çalışırken, kalbinize dokunuyor. Ve Avdotya'nın mürebbiye olarak çalıştığı evin efendisinin tensel ilgisine maruz kalması ve maaşının yarısını peşin ödediği için görevinden ayrılamaması sizi öfkeyle yakıyor. 

Kadınların yasal ve sosyal açıdan ne kadar korumasız olduklarını okumak şok edici. Ve yardım etme gücüne sahip Pyotr ve Svidrigailov gibi erkeklerin, savunmasız kadınları kendi arzularını tatmin etmek için mağdur etmeleri daha da şok edici. Tüm bunların adaletsizliği kanınızı kaynatır. Dostoyevski, Pyotr, Svidrigailov ve Sofya’nın babasının karakterleri aracılığıyla erkekleri utandırdı.

Ancak cinayetlerden sonra ona işkence eden suçluluk ve cinayetlerden bahsederken tekrarlayan baygınlığı, gerçekten üstün olanlarla aynı özelliklere sahip olmadığını ona açıkça gösteriyor. İtiraf etme kararıyla mücadele etse ve yavaş yavaş sıradanlığını kabul ediyor gibi görünse de, cinayetin haklı olduğuna ikna olmaya devam ediyor.

Suç ve Ceza Psikolojisi

Roman, suç ve cezayı benzersiz bir şekilde ele alıyor. Suç hikâyenin başında işlenirken, ceza Sonsöz'den önce gelmiyor. Romanın odak noktası tepkisi değil, bir suçlunun psikolojisinin derinlemesine araştırılmasıdır. Raskolnikov'un düşünceleri, tüm şüpheleriyle, delirleriyle, korkusuyla ve çaresizliğiyle, hikayenin kalbidir, cinayetin onu işkence edici suçlulukla başa çıkmaya zorlamasıdır. 

Bu, gerçek cezanın cezadan kaçınmaya çalışmanın stresi ve endişesinden daha az önemli olduğunu gösteriyor gibi görünüyor. Suçlu bir suçlu zihinsel işkence yaşadığı için, sonunda itiraf edecek ya da delirecektir. İnsan ruhunun doğası gereği romanın sonucu kaçınılmazdır. 

Suç ve cezayla ilgili olmanın yanı sıra, aynı zamanda yasal bir savunma olarak girilebileceği için o dönemde önemli bir siyasi ve yasal mesele olan delilik ve geçici delilikle de ilgilidir. Bu nedenle Dostoyevski, psikolojik teorilerin geliştirilmeye başlandığı bir dönemde suçluluk ve vicdana bakıyor.

Suç ve Ceza romanında yoksulluk

Kitap, büyük bir yoksulluğu ve sosyal sınıfı resmediyor. St Petersburg'un yoğun içki içen gecekondu mahalleleri ve bağımlılık, açlık, şiddet, fuhuş ve fiziksel tacizin günlük yaşamın bir parçası olduğu gerçekçi bir eğitim yolculuğu. 

Romandaki hemen hemen her karakter çaresizce fakirdir. Yoksulluk aileleri bir arada kalmaya zorlarken, Raskolnikov sık sık uzaklaşmaya çalışır. Finansal olarak yardım etmek için bir iş teklifini veya kız kardeşinin evlenme fikrini reddeder. Romandaki büyük yoksulluk, önemli sosyal meseleleri ele alıyor ve hayatta kalmanın tek yolunun fedakarlık olduğu sorunlu durumlar yaratıyor. 

Hatta Ruslar ve Almanlar arasındaki etnik gerilimleri de ortaya çıkarıyor ve paranızı bireye yardım etmek için mi yoksa yoksulluğa neden olan koşulları değiştirmek için mi harcamanız gerektiğini ima ediyor. Bu aslında modern bir fikir değil, 1865'te ortaya kondu.

Suç ve Ceza`da üstünlük

Romanın başlangıcında Raskolnikov, kendisini olağanüstü ve dolayısıyla insanlığın geri kalanını dikte eden ahlaki kuralların üstünde bir kişi olarak görüyor. Öldürülmesi bu inancın bir sonucudur, ancak sonraki suçu bastıramaması bunun tersini kanıtlamaktadır. 

Kendi standartlarına göre yaşayamadığını fark eder, ancak yine de bu kimliğin tamamen yapısökümünü kabul etmek istemez. 

Vasat olduğu fikrine, cinayetin haklı olduğuna inanarak direnmeye devam ediyor. Ancak aşka son teslimiyetinde ve bu teslimiyetteki sevinçleri fark etmesiyle, nihayetinde kendisini üstün olarak algılamasından ve ona getirdiği korkunç izolasyondan kurtulabilir.

Genel Bakış

Bu, Dostoyevski'nin okuduğum ilk kitabıydı ve hemen onu en sevdiğim yazarlardan birine yaptırdı. "Suç ve ceza" da, masumiyet ve yolsuzluk ile iyilik ve kötülük arasındaki sınırlar bulanıktır ve bilinen psikolojik derinliği yaratır

 Hristiyanların kurtuluşu ve bir suç hikayesinin gerilimiyle karıştırıldığında, kolayca 19. yüzyıldaki en büyük eserlerinden biri sayıla bilir.

Bilinç akışının ilk kullanımı, Raskolnikov'un vicdanının derin analizi, olağanüstü olay örgüsü hareketi ve şiddet, mükemmel anlatı bakış açısı ... Bu kitapla ilgili her şey neredeyse mükemmelliğe yakın ve en yüksek edebi başarı düzeyindedir.

 Benim için, okuyabileceğiniz  en iyi iki Dostoyevski kitabı Suç ve Ceza  ve Karamazov Kardeşler. Suç ve Ceza'nın derinliklerini asla tam olarak dile getireceğimi sanmıyorum. Başka yazılarda görüşmek üzere !